Jeszcze większy strach budzi fakt, że Demián Rugna przekształcił swój film „Przerażony” w książkę.

Młody mężczyzna budzi się w środku nocy, bo w jego pokoju rozbrzmiewają głośne huki. Gdy wchodzi do łazienki, zdaje sobie sprawę, że odgłosy te pochodzą od zakrwawionego ciała jego żony. dudniąc o sufit i ściany, nieprzerwanie uderzając , jakby była marionetką pociąganą za niewidzialne sznurki.

Koroner usuwa kule z wnętrza czaszki, gdy nagle zwłoki mocno ściskają jego ramię.

Chłopiec, którego kilka dni temu potrącił autobus i który zginął, siedzi teraz w kuchni, je przekąskę, pokryty brudem od stóp do głów, w stanie wyraźnego rozkładu, ubrany w ten sam garnitur, w którym był na stypie.

Na szczęście dla czytelnika, te sceny nie są prawdziwe . Są one wytworem wyobraźni Demiána Rugny , argentyńskiego reżysera i scenarzysty, czołowej postaci współczesnego horroru. Większość z nich pochodzi z filmu „Aterrados” (2018), który przyniósł mu sławę. Jego kolejny film, „When Evil Lurks ” (2023), zdobył pierwszą nagrodę na Festiwalu Filmowym w Sitges , najważniejszym w tym gatunku.

Jedna z wyżej wymienionych scen nie pojawia się w samym filmie, lecz w powieści „Aterrados” , wydanej niedawno przez Minotauro z ilustracjami Laury Aguerrebehere. Prestiżowe wydawnictwo Paco Porrúa, będące obecnie częścią Planety, wydało książkową wersję tego interesującego horroru i suspensu, która rozwija niektóre sceny, rozwiązując wątki i jeszcze bardziej komplikując makabryczną historię duchów, zmartwychwstania i zjawisk paranormalnych.

„Pomysł wyszedł trochę od redaktorów” – mówi Rugna w rozmowie z Clarín . Najpierw zaproponowali mu rolę w filmie „Kiedy czai się zło”, ale potem, z powodu problemów z prawami autorskimi, zaproponował adaptację swojego poprzedniego filmu na podstawie powieści, co zainteresowało wydawcę.

„Ciągle mnie prowokowali. Podobało im się to, co im wysyłałem” – mówi, wskazując na różnice w porównaniu z pisaniem scenariusza : „Scenariusz jest o wiele bardziej chłodny i wizualny. W książce można wejść do labiryntu autora i otworzyć wiele okien we wszystkich kierunkach”.

Podzielona na dwie części („Welcome to Garden City” i „Orange Segments”), historia przedstawiona w filmie jest opowiedziana w bardziej liniowy, chronologiczny sposób . W obrębie tych dwóch obszernych rozdziałów znajdują się krótkie, kilkustronicowe fragmenty skupione na konkretnej postaci, opowiadane w narracji trzecioosobowej.

Oto Claudia, kobieta zamordowana przez dziwne siły; Walter, sąsiad cierpiący na bezsenność; Pucho, chłopiec potrącony przez samochód; komisarz Funes; dr Allbreck, ekspert od zjawisk paranormalnych; i Jano, koroner. W filmie zamieszczono fragmenty książki Jano, którą, jak twierdzi Rugna, również planuje opublikować w przyszłości. Pod koniec filmu, epilog jeszcze bardziej go rozwija.

Książka ma ciekawy ton, który jak na debiut reżysera wydaje się dopracowany. Może to wynikać z jego doświadczenia w pisaniu scenariuszy , a ponadto z faktu, że nie jest to jego pierwsza tego typu produkcja. Wyjawił Clarín , że to tak naprawdę jego druga książka.

„Pierwsza z nich, jak sądzę, ukaże się również w wydawnictwie Minotauro w przyszłym roku. To opowiadania, które napisałem w czasie pandemii ”. Dodaje: „Napisałem kilka opowiadań. Mam też nieopublikowaną powieść. Ale nie jestem wcale płodny, jeśli chodzi o pisanie literatury. Kiedy siadam do pisania, zaczynam pisać scenariusze, ze względu na moją pracę. Pisanie literatury zajmuje mi o wiele więcej czasu, mentalnie; muszę się naprawdę abstrahować”.

„Miałem szczęście i mogłem rozwinąć każdą scenę niczym plamę oleju” – zdradza, analizując różnice między językiem audiowizualnym a literackim : „Pisząc scenariusz, nie można wczuć się w rolę żadnej postaci. Trzeba starać się to przekazać dobrą grą aktorską, ale na podstawie scenariusza nie można zbyt szczegółowo opisać tego, co dzieje się z każdą postacią, ani przedstawić swojego punktu widzenia jako autora sytuacji, bawić się ani delektować każdym szczegółem, nawet najdrobniejszym”.

Podkreśla aspekty literatury („Nie wiem, czy chodzi o to, co opisujesz, ale o to, jak to opisujesz. Możliwość głębszego wniknięcia w każdy element i każdą myśl). Dodaje, że książka pozwoliła mu nieco głębiej wniknąć w samą fabułę : „Po wielu komentarzach i po obejrzeniu milionów razy wróciłem do scen i byłem w stanie powiedzieć: to jest to, co myślę w danej chwili, to jest to, co myśli autor”.

W książce niektóre sceny są rozbudowane, opisane lub doprecyzowane. Inne wydają się być kopiami filmu, nawet z niemal identycznymi dialogami. Rugna mówi, że podejście, jakie zastosował, aby określić, na ile jest w stanie powiedzieć i na ile jest w stanie zachować istotę filmu, było dość intuicyjne.

Dodaje: „Po filmie przeszedłem przez dwa procesy remake'u . To znaczy, przepisałem scenariusz jeszcze dwa razy, adaptując go . Chociaż książka nie zawiera żadnego z tych procesów remake'u – to znaczy jest czysto i wyłącznie wersją oryginalną – to historia, w której dałem sobie możliwość rozwinięcia się w obszary, których nawet procesy remake'u nie dotknęły”.

Powieść, podobnie jak film, z powodzeniem śledzi podróż bohaterów przez niewytłumaczalne, brutalne i przerażające wydarzenia bez zbędnych wyjaśnień. Wystarczy, by czytelnik pozostał zaangażowany w tajemnicę ich podróży. „Postanowiłem nie przytłaczać fabuły, by zachować względny umiar” – dodaje Rugna.

Znajdują się tam również odniesienia do fanów : „Ci, którzy kochają film i pragną poznać bliżej każdą z postaci, znajdą to w książce”. Dodał jednak również kilka przemyśleń na temat tego, co to za tajemnicza rzecz może dziać się w Ciudad Jardín, jednej z najcichszych dzielnic w zachodniej części Wielkiego Buenos Aires.

Autor, który przyznaje, że czuje się „bardzo wdzięczny, będąc w uprzywilejowanej pozycji”, publikując swoją pierwszą powieść, która zyskała tak znaczący wpływ w gatunkach science fiction, fantasy i horroru, mówi, że jego kolejne plany literackie obejmują redagowanie nadchodzącej powieści – pierwszej, a drugiej w kolejności publikacji – która również ukaże się nakładem wydawnictwa Minotauro. Zamierza również wydać komiks na podstawie własnego scenariusza, a w przyszłości „Księgę Janusa” , opowiadającą o przygodach biegłego sądowego specjalizującego się w zjawiskach paranormalnych , który gra w tej historii drugoplanową rolę. Następnie zamierza poświęcić się dokończeniu kilku filmów, nad którymi pracuje.

Ci, których filmy Rugny zaskoczyły, znajdą tu rozwinięcie jego uniwersum, które spełnia oczekiwania. Ci, którzy po raz pierwszy zetkną się z jego twórczością, poznają te strony , natrafią na niepokojącą historię, która wbija się głęboko w pamięć i jest czymś więcej niż tylko kompendium krwawych opisów. Niczym dobry horror, gatunek cieszący się dobrą kondycją na tych szerokościach geograficznych, z wybitnymi autorami ( Luciano Lamberti, Samanta Schweblin, Mariana Enríquez , by wymienić tylko trzech), wykorzystuje on strach, by zgłębić te głębiny, na które zdrowy rozsądek nie odważy się zapuścić.

Pochodne tajemniczych istot, które, jak opisuje dr Allbreck w jednym z ostatnich rozdziałów, pojawiają się „bawiąc się mrówkami… albo szmacianą lalką, którą mogą rzucić o ścianę lub… rozbić, żeby zobaczyć, co jest w środku”, a komisarz Funes konkluduje: „Mrówki to my”.

Przerażony , autorstwa Demiána Rugny z ilustracjami Laury Aguerrebehere (Minotauro).